Jaja, weer een goede nacht in the pocket! Sar + tent = 100% match. Hongerig namen we plaats aan het ontbijt. Het liet even op zich wachten, maar uiteindelijk kregen we een special treat: een pannenkoek en een worstje. Helaas was dat het enige wat we kregen. Geen brood, geen cornflakes. Mager ontbijtje dus. Je denkt misschien dat ik niet moet zeiken omdat ik in Afrika ben, maar op zich hebben we wel goeie porties nodig met dat werken in de zon. Beetje jammer dus.

Gelukkig was het werk vandaag niet super calorie-verbrandend. 's Ochtends mochten we fotoalbums maken van onze poepverzameling. Dat was wel geinig, beetje verfen enzo. (Verven?) Beetje kinderachtig ook, maar er zijn kinderachtigere dingen op de wereld, heb ik vandaag ontdekt. Bijvoorbeeld vrijwilligers die naar Kenia komen om te werken en vervolgens uit luiheid geen vinger willen uitsteken. Toevallig. Volgens mij ken ik er een paar.

Een aantal mensen uit mijn groep was namelijk te beroerd om na het schilderwerk nog meer papier te maken. Iets dat wel moest gebeuren en waarvoor we hier zijn. Maar nee. Men gaat zitten op de luie kont en laat onder luid zuchten en steunen de anderen het werk doen. Zelfde verhaal na de lunch. (Tijdens de lunch lag dit hardwerkende groepje uitgeput te slapen op de grond.) We gingen naar een school hier in Mwaluganje om in de Tree Nursery te werken. Hier worden de boompjes geplant die uiteindelijk als restauratie gebruikt worden in het gebied. We moesten vandaag zakjes vullen met grond, waar we morgen zaadjes in planten. Eerst moest de droge grond gemend worden met water en vruchtbare grond. Zucht. Steun.Oftewel: alleen ik stond te scheppen. Onder het volgende commentaar: ‘Zo, Sandrine heeft er zin in. Staan Nederlanders niet bekend als harde werkers?' Gelukkig gaf iemand anders antwoord: Engelsen staan bekend om hun luiheid. Surprising. Ook bij het zakjes vullen niets dan gezeur. Vieze nagels, enge beesten, teveel zakjes, wil terug naar Muhaka, blablabla. Ik snap het niet, en ik kan er niet zo goed tegen. Wat kom je hier dan doen?!

Na de boomkwekerij bezigheden dronken we wat in het kamp en gingen vervolgens op de gamedrive die we nog tegoed hadden. Want ja, de truck is gerepareerd! Dit was weer supergaaf. We zagen eerst een aantal zwijnen, hert-achtige dieren en later reden we verder om naar de zonsondergang te kijken. Deze tocht werd halverwege onderbroken, want we zagen een olifantenfamilie vanuit de verte recht op ons aflopen! Whoehoe! We zijn een paar keer op een andere plek gaan staan om ze beter te bekijken. We hebben er uiteindelijk 14 kunnen tellen, waaronder een paar piepjonge babyolifantjes. Helaas moesten we in de truck blijven en mochten we niet te dichtbij komen. Maar toch, het is geweldig om zo'n familie in het wild te zien lopen. Ik kan niet wachten tot de echte safari!