Ja hoor, het was weer raak vannacht. Om 22:00 uur 's avonds vertrok iedereen behalve Joe en ik naar het strand en disco Shakatak, nadat ze zich natuurlijk hadden voorbereid met een drinkspel in het kamp. Dat was allemaal nog grappig, maar ik was blij dat ik niet mee ging met de toen al luidruchtige bus.

Na een uur of drie slaap kwamen de eerste mensen terug. Drama. Sally was straalbezopen en werd door George en Ellie naar haar bed gesleept. Dit ging echter niet makkelijk, want ze was kwaad op iedereen en scheldde erop los. Ondertussen wilde ze met rust gelaten worden, maar moest ze wel kotsen. Ik zal even kort samenvatten wat er is gebeurd. Sally heeft een halve emmer volgekotst en de rest door de kamer verspreid. Ze is tien keer in en uit bed gegaan, heeft op deuren gebonsd en mensen uitgescholden. Toen we haar uiteindelijk zover hadden gekregen om te gaan slapen, kroop ze in het bed van een ander en kotste daar ook nog even lekker de vloer onder. (Dit gebeurde allemaal in mijn kamer.) Ik ging op een gegeven moment maar uit bed, want Sally was hard aan het huilen en ik wilde weleens even weten wat er allemaal gebeurd was. Het bleek dat ze in Shakatak mensen in het gezicht had gespuugd en zwarte mensen had uitgescholden en naar hen had geroepen dat ze terug moesten gaan naar hun eigen land. (Right.) Ongelofelijk, hoe iemand radicaal kan veranderen met alcohol in haar lijf.

Nouja, ik heb de rest van de nacht niet echt meer kunnen slapen, want er kwamen steeds weer mensen binnendruppelen. Vervolgens vond James het leuk om met zijn bezopen kop 's ochtends vroeg onze kamerdeur er bijna uit te rammen. Lekker is dat, als je ziek in bed ligt. Vanochtend was het drama natuurlijk nog niet afgelopen, want Sally werd wakker en kon zich niets meer herinneren. Maarja, er stond wel een emmer kots naast haar bed en haar ogen waren helemaal uitgepuild. Ze raakte volledig overstuur, kon alleen nog maar huilen en boos zijn. Ik denk op zichzelf, omdat ze zich schaamt. Inmiddels is ze naar het ziekenhuis gebracht en daar zal ze de komende dagen nog wel moeten blijven.

Ik besloot vandaag maar mee te gaan naar het strand zodat ik daar in de buurt kon internetten. Ik heb al genoeg in het kamp gezeten vind ik. Maarja, mijn hoofdpijn is still there, ik hoop dat die binnenkort overgaat. Het is gewoon irritant dat je hier geen enkele nacht goed kunt slapen. Vooral als je hard slaap nodig hebt. Omdat we met acht personen op een kamer liggen, is er altijd wel iemand die je wakker houdt. Vanavond maar weer proberen.

Dan nu de wekelijkse reactie-op-de-reacties-ronde.

Mara: ik zal proberen een foto te maken van Smerik. Hij is zometeen vast wel weer met zijn goddelijke lichaam op het strand te vinden, om mij te confronteren met het feit dat ik hem niet gebeld heb om op zijn supercoole party te komen.

Mam: ja ik ben al lekker Afrikaans hoor! Gevaarlijk, dat vuur in het bos? Maak dat de mensen hier wijs, ze steken letterlijk alles in de fik. Eergisteren stonden er nog drie stukken land in de fik, die zich 2 meter van het hek van ons kamp bevonden. Spannend.

Ananas: het volleybalveld is nog steeds niet klaar. Vraag mij niet waarom. Ik weet ook niets van een bal af dus het zal me niets verbazen als er nooit gevolleybald gaat worden. Maarre, die mannen kan ik wel aan hoor. Zoiets noem je toch ook geen man. En ik word beschermd door de mannen uit mijn kamp, die ook allemaal een hekel hebben aan ‘Ayrik', whahaha.

Nevelige Neusvreter: De beschrijving ‘goddelijke mannenheaven' komt niet eens in de buurt van waar ik me bevind. Het is nog prachtiger. Wacht maar tot je mijn kaart krijgt. Mijn huid heeft inmiddels de vuurtorenkleur overtroffen, maar die foto's heb ik nog niet gepubliceerd. Ik ben verder erg blij dat je onze vriendschapsband zo extreem serieus neemt. Vandaar dat ik ook iets voor je heb teruggedaan. Hiervoor wil ik je nogmaals verwijzen naar de kaart die hopelijk ooit nog op de bus gaat. Kun jij mij dan die spray sturen? Ik wilde hem meenemen, maar mijn tas was te zwaar op Schiphol dus toen heb ik hem er maar uitgehaald.

Ria: Bedankt, de kinderen zijn inderdaad erg schattig. Hoewel je daar misschien anders over denkt na de smerige verhalen die ik vandaag heb gepost. Maar als ik er eentje voor je mee moet nemen roep je maar, ze merken het hier waarschijnlijk toch niet.

Luus: Ik heb zeker geen spijt van deze actie. Het is erg tof om alles mee te maken, raar ook, en anders dan ik had verwacht. Het is echt een hele andere wereld, maar leuk om zeker nog een keer te bezoeken.

Sofuuuuuuu! Ik dacht meteen aan jou toen ik Erik ontmoette. Ik denk dat jij spontaan misselijk was geworden en over hem heen had gekotst als je hem hoorde praten. En terecht. En dat je vervolgens je feministische preek zou houden, waar hij waarschijnlijk geen woord van snapt. Hij weet namelijk niet dat een vrouw een persoon is, dus dan is de link met alles wat je zegt nogal moeilijk te leggen. Maar gelukkig hebben wij de enige echte Erik nog! En dat van die rok was een grapje, zeker? Ik mis jullie ook heel erg, maar ik kijk uit naar het moment dat ik iedereen weer zie. Het is fijn om er in zo'n ver land achter te komen dat mensen het boeiend vinden wat ik meemaak. Journalistiek heb ik overwogen, maar een studie heb ik daar toch zeker niet voor nodig hè?