Ik werd geirriteerd en doodmoe wakker. Vannacht was echt een regelrechte ramp. We hadden een feestje hier in het kamp, en mensen uit een ander kamp waren ook uitgenodigd. Dat begreep ik al niet, want ik dacht dat we vijanden waren. Ze hebben namelijk onze truck en chauffeur Edward gejat, waardoor wij nu elke keer met teveel mensen in een stikhete bestelbus worden gepropt.

Maar goed, men kwam langs en er moest gezopen worden. Ik wilde om half 1 naar bed gaan, want de avond ervoor had ik ook al te weinig geslapen. En we moesten weer vroeg op vandaag! Jammer genoeg bleef het feest keihard doorgaan, tot 6:00 uur 's ochtends. Ik heb elk uur op mijn horloge gezien, en na 3-en werd ik dat toch wel lichtelijk zat. Ik heb absoluut geen minuut geslapen tot de muziek uit ging. Het was echt niet tof. Ze schreeuwden als een malle (hoe schaamtelijk voor de bewoners van de omliggende hutjes) en Sally was helemaal overstuur omdat ze niet kon slapen. (Ze heeft een slaapstoornis enzo.) Het was gewoon niet leuk.

Uiteindelijk, na anderhalf uur slaap, moesten we opstaan want we gingen naar weeshuis Chanukeni. Dat was wel heel leuk. De kinderen klimmen de hele dag op je en willen niets anders dan aandacht. Ik heb vandaag eigenlijk alleen maar met de kinderen gespeeld en een beetje water uit een put gehaald. Met zo'n emmertje aan een touw, je weet wel. Ik hoefde van mezelf niet hard te werken. De kinderen vonden al onze camera's helemaal geweeeeeeldig en bleven maar roepen: ‘Muzungu! Picture!' (Muzungu betekent ‘blanke', wat uit historisch oogpunt eigenlijk een negatieve lading heeft, geloof ik.) Een jongetje genaamd Kasim klampte zich echt letterlijk aan me vast. Hij was echt apart; hij keek namelijk de hele tijd bedroefd. Dan vroeg hij om een foto en ging hij vervolgens staan poseren alsof hij ertoe gedwongen werd. Maarja, toch een lief joch.

Toen het eindelijk tijd was voelde ik me helemaal gesloopt. Een vette koppijn begon op te komen en rond etenstijd was die niet meer uit te houden. Ik nam een paracetamol, maar Sally stond erop dat ik een rehydrate-ding nam, want ze dacht dat ik uitgedroogd was. Dat weiger ik te geloven, aangezien mijn waterconsumptie nog groter is dan de alcoholconsumptie van anderen. Maar goed, ik heb het poedertje geslikt, want het kan verder geen kwaad. Vervolgens besloot ik al half dat ik morgen niet ga werken, want dan kan ik weer opknappen. Tijd om naar bed te gaan.