Van het plan uitslapen kwam vanochtend niet veel terecht. Zodra ik wakker was doemde de schoenenkwestie weer in mijn hoofd op. Zal ik nou wel of niet die logge, maar misschien toch wel handige koksschoenen meenemen? Na een kleine modeshow werd het antwoord nee. Tijd voor het volgende problem: het liefst neem ik één koffer mee, maar die is te zwaar. Na veel overleg en ge-in-en-uitpak zijn we op weg gegaan met een koffer vol kleding en een bijna lege backpack. Met echt niet zo heel veel kleding, misschien iets teveel zaklampen (3), een camera met veel batterijen en nog meer geheugenkaarten begint mijn reis naar Kenia. Mijn lichaam zit vol vaccinaties en mijn tas vol muggengel. Dat kan niet meer stuk toch?

Op Schiphol bleek mijn E-ticket toch echt een serieus ticket te zijn en voordat ik het wist werden mijn koffers op de lopende band afgevoerd. Ik hoefde mijn bagage bij mijn overstap in Nairobi niet zelf op te halen volgens de strak-in-het-pak-zittende Schipholvrouw. Omdat ik toch andere verhalen had gehoord vroeg ik of ze dit wel zeker wist, en na een dubbelcheck bleek dit toch echt wel mijn taak te zijn. Na een klein emotioneel afscheid liep ik door de douanepoortjes en was ik all by myself. Ik heb even gespiekt in de belastingvrije winkels (die prijzen schelen echt niet zoveel) en daarna ben ik op weg gegaan naar de gate. Onderweg kon ik alvast genieten van het uitzicht op vliegtuigen, terwijl ik mezelf liet vervoeren door een lopende band. De douanepoortjes ben ik ook veilig doorgekomen, hoewel ik pas na de controle ontdekte dat ik mijn ketting nog om had. (Raar?)

BTW: Jullie denken misschien 'wat een uitgebreid vliegveldgezeik'; maar dit was mijn eerste keer vliegen. Dus.

In het gate-halletje kon ik mateloos genieten van de mededeling 'Passenger <naam>, you are delaying your flight'. Ik heb mijn naam gelukkig niet gehoord dus ik ga er vanuit dat de vlucht niet door mij wat later vertrok.

Toen het vliegtuig in beweging kwam vond ik het toch wel zeer cool dat ik serieus in het vliegtuig naar Kenia zat, en ook de opstijging was echt vet om mee te maken. Ik denk dat mijn oren nog nooit zo raar aangevoeld hebben, en ik was trouwens te laat met kauwgom pakken. Naast mij zat al een mooi voorproefje Kenia: een dikke zwarte neger.

Tijdens de vlucht kreeg ik ineens een of ander warm nat doekje aangereikt terwijl ik in mijn dagboek aan het schrijven was. Voordat ik wist wat ik daar precies mee ging doen moest ik hem helaas alweer inleveren. Verder had ik nog de beschikking over een 'kussentje', een deken (waar ik zeeeeeeer blij mee was) en een TV. Ik durfde eigenlijk niet helemaal te bekijken hoe die werkte, want ik zat lekker knus tegen mijn vliegkameraad aan, waardoor ik niet durfde te bewegen.

Achteraf bleek de TV erg kut te zijn. Ik heb de hele tijd gezapt maar kon me totaal niet concentreren op de films of programma's. Slapen was ook geen optie, want mijn stoel stond echt loodrecht. (Ik kwam er pas een uur voor de landing achter dat je de rugleuning naar achter kunt doen... ) Daarnaast mag je ook echt niet slapen geloof ik, want de lichten gaan continu aan en uit om warme natte doekjes te brengen of een maaltijd te verorberen op goddeloze tijden.