De ochtend was in één woord SAAI. We moesten een waterplaats in de gaten houden om te kijken welke dieren kwamen drinken. Waterhole monitoring, heet dat zo mooi. Het kwam erop neer dat we een paar uur vanuit de truck naar één plek zaten te staren. Het werd even leuk, toen er een stuk of 27 bavianen aankwamen en wat pumba’s. Maar na een kwartier hadden we die ook wel gezien. Het duurde dan ook niet lang tot er flauwe grappen over familieleden bij de waterplaats gemaakt werden. En tot de mobieltjes tevoorschijn kwamen. Want een ander voordeel aan deze plek was dat we eindelijk signaal hadden! En als je niet sms’t, kun je altijd nog een spelletje spelen. Dus.

Na de lunch gingen we ergens heen waar ik al maanden naar uitkeek: een Masai-dorp! We moesten wel toegang betalen (toerisme, toerisme, all over the place), maar dan mochten we het minidorpje betreden. We werden begroet met een echte Masai-dans: hoppen, gillen en springen. Uiteraard gekleed in de enige echte Masai-outfit, zelfs de kleinste kinderen! Vervolgens knielden we allemaal op de grond om mee te doen met het gebed. (Ook weer rare kreten uitslaan.)

Het dorp was erg indrukwekkend. De huisjes zijn heel klein en laag; ik stak er bovenuit. En natuurlijk waren ze gemaakt van takken ennnnn…. COWDUNG! (Koeienpoep.) In een huisje zat een vrouw met een pasgeboren baby. Heel lief. De rest van het huis was pikkedonker. Ik moest foto’s maken om te zien wat er te zien was. Op een gegeven moment schrok ik me kapot toen ik op het schermpje van mijn camera keek. Er bleek een geit vlak voor mijn voeten te staan! Midden in het, piepkleine, huisje, haha!

Na de rondleiding werd nog een dans opgevoerd, waaraan ik natuurlijk ook nog heb meegedaan. Erg lachwekkend. Helaas mogen vrouwen alleen hoppen; springen is voor de mannen. Ook hebben we geleerd hoe we vuur moeten maken met een stokje. Deze attributen heb ik inmiddels als souvenir in mijn bezit. Al met al was het heel gaaf om het Masai-dorp te bekijken. Toch blijft het moeilijk te beseffen dat dit echt is hoe die mensen leven. Ik denk dat ik nog heel vaak tegen mezelf moet zeggen dat ik niet in het Archeon ben.

Als afsluiter dronken we nog even wat in een soort café. Nouja, even, daar doet men hier niet aan. Ken vond dat we daar wel een paar uur konden blijven. Onze enige andere activiteit van vandaag was namelijk het avondeten, en dat zou nog tot half 8 duren. Dus ja, waarom niet. In Afrika heb je overal tijd voor. Ik heb dan ook maar mijn eerste biertje gedronken vanmiddag: de hier alom bekende Tusker.

Vlak voordat we weggingen heb ik nog even de wc getest. Smerig, gat-achtig ding in de grond, stinkend, altijd leuk. De wastafel was er erger aan toe. Oorspronkelijk wit, maar nu bruin. Met als kers op de taart een enorme pluk zwart haar erin. Toen ik eindelijk de moed had verzameld om de kraan aan te raken, bleek er geen water uit te komen. Hmz. Aan de muur hing ook nog een condoomautomaat, met de melding: ‘Protect yourself from HIV and aids’. Juist!

Op de weg terug zagen we weer een giraffe op de weg. Het was helaas al zo donker dat we hem al snel niet meer konden zien.